ఆనందంగా ఉన్నప్పుడు ఎవరికీ ఎవరూ గుర్తుకు రారు... ఆపద వస్తే మాత్రం అందరికీ దేవుడు గుర్తొస్తాడు... కాని మహావిశాఖ నగరపాలక సంస్థ పరిధిలోని జర్నలిస్టులకు మాత్రం వారి కష్టకాలంలో మాత్రం గుర్తొచ్చేది జాతీయ జర్నలిస్టుల సంఘం కార్యదర్శి,  విజెఎఫ్ అధ్యక్షులు గంట్ల శ్రీనుబాబు. అంతటికీ ఒకటే కారణం... జర్నలిస్టులు ఎవరైనా ఆపదలో ఉన్నారని తెలిస్తే పిలవకుండానే వెళ్లి మరీ సహాయం చేసి వస్తాడు. నేనున్నానే భరోసా కల్పిస్తాడు. ఇటీవల ప్రమాదం గాయపడి ఇంటికే పరిమితం అయిన కంచరపాలెం సాక్షివిలేఖరి సాయిని స్వయంగి ఇంటిదగ్గరకు వెళ్లి పరామర్శించి మరీ, వైద్యానికి ఆర్ధిక సహాయం చేశాడు. చేతనైనంత వరకూ వైద్యసహాయానికి దోహద పడ్డాడు. కరోనా కష్టకాలంలో ఎందరికో తన సొంత నిధులతో సేవలు చేసిన గంట్ల, నిత్యం జర్నలిస్టుల సేవల్లోనే తరిస్తున్నారు. అధికారంలో ఉండే నాయకులే తోటి వారికి సహాయం చేయడానికి ముందుకురాని రోజుల్లో, అడగకపోయినా బాధల్లో వున్న జర్నలిస్టులను గుర్తించి  తనవంతు బాధ్యతగా తనకున్న పరిధిలో ఆర్ధిక సహాయం చేస్తున్నాడు శ్రీనుబాబు. సాయం చేసేవాడిని అర్ధం చేసుకోని సమాజం నిష్టూరంగా ఎన్ని మాటలు అన్నా..అవన్నీ సింహాచల అప్పన్నే చూసుకుంటారంటూ సున్నితంగా తిరస్కరిస్తూనే తన సేవలను కొనసాగిస్తున్నారు గంట్లశ్రీనుబాబు. జర్నలిస్టు నేతగా ఉండి బాధల్లో ఉన్న జర్నలిస్టును కనీసం ఆదుకోకపోతే ఎవరికోసం యూనియన్ పదవులంటూ తనదైన శైలిలో సహాయం చేస్తూ ముందుకు సాగుతున్నారు గంట్ల. విశాఖ మహానగర పరిధిలో కష్టాల్లో ఉన్న ఏ జర్నలిస్టుని కదిపినా నాకు శ్రీనుబాబు సహాయం చేయకపోతే నా పరిస్థితి ఏంటనే సమాధానమే వస్తుంది. అంతలా జర్నలిస్టు కుటుంబాల్లో ఒకటిగి కలిసిపోయారు శ్రీనుబాబు. ప్రార్ధించే పెదవుల కన్నా సాయం చేసే చేతులు మిన్న అనే పదానికి నిలువెత్తు రూపం విశాఖ జర్నలిస్టుల పక్షపాతి శ్రీనుబాబు అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో..!